Błędy medyczne a OC lekarza

Wypłata z OC lekarza następuje w momencie stwierdzenia przez sąd błędu w sztuce medycznej. Rzadziej decyzją komisji lub na podstawie ugody, do której dochodzi zazwyczaj w wyniku mediacji. By do wypłaty zadośćuczynienia, odszkodowania czy zasądzenia renty z ubezpieczenia lekarza doszło musi wystąpić fakt – błąd lekarza.

Opierając się na kryterium czynności możemy wyróżnić trzy rodzaje błędów: diagnostyczny, terapeutyczny i rokowania. Jednocześnie warto zwrócić uwagę, że za błąd medyczny uznawane jest również zaniechanie diagnozy i terapii.

Błąd diagnostyczny

Jest najczęściej konsekwencją niewłaściwej interpretacji symptomów, na których oparł się lekarz dokonujący rozpoznania. Wyróżniamy dwa rodzaje błędów:

• negatywny (nierozpoznanie rzeczywistej choroby)

• pozytywny (stwierdzenie choroby faktycznie nieistniejącej)

Błąd diagnostyczny pociąga za sobą ryzyko wyboru niewłaściwych metod i środków leczenia. W konsekwencji może prowadzić do powstania poważnych szkód, często o charakterze nieodwracalnym. Przykładem częstego błędu diagnostycznego może być nieprawidłowe odczytanie wyników badań, np. zdjęć RTG, co w konsekwencji prowadzi do niewykrycie złamania i nie wdrożenia prawidłowego leczenia. Znacznie poważniejsze w skutkach są błędy w diagnostyce nowotworów, np. w tym przypadku nieprawidłowa interpretacja wyników może zakończyć się nawet śmiercią pacjenta.

Jednak pomyłka na etapie diagnozy nie zawsze będzie oceniana w kategoriach błędu w sztuce. Lekarz ponosi odpowiedzialność wyłącznie wtedy, gdy nie zachował należytej staranności podczas stawiania diagnozy.

Błąd terapeutyczny

Mamy z nim do czynienia wówczas, gdy została wybrana niewłaściwa z punktu widzenia medycznego metoda leczenia.

• wtórny (rezultat błędnej diagnozy)

• pierwotny (diagnoza jest postawiona prawidłowo, ale lekarz podjął niewłaściwe decyzje terapeutyczne)

Przykładem błędu terapeutycznego może być np. założenie korony i mostka na niewyleczone zęby, co doprowadza do powikłań. Szczególną postacią błędu terapeutycznego jest tzw. błąd operacyjny, który polega na nieprawidłowym przeprowadzeniu zabiegu chirurgicznego. Zazwyczaj błąd operacyjny wywołuje najpoważniejsze, bo nieodwracalne skutki. Przykładem tego rodzaju błędu jest np. nieuzasadnione opóźnienie decyzji lekarza o przeprowadzeniu cesarskiego cięcia, skutkujące np. niedotlenieniem płodu.

Błąd rokowania

Określany jako błąd prognozy co do stanu zdrowia pacjenta, dlatego często jest rozpatrywany wspólnie z błędem diagnostycznym. Wprawdzie może pozostawać bez wpływu na proces leczenia, ale nie można wykluczyć pojawienia się komplikacji i powstania poważnych szkód na zdrowiu np. pacjent jest całkowicie niezdolny do pracy, podczas gdy lekarz wydaje zaświadczenia o częściowej niezdolności do pracy.

Sąd Najwyższy jeszcze w 1955 r. zdefiniował, że błędem lekarskim jest czynność (zaniechanie) lekarza w sferze diagnozy i terapii, niezgodna z nauką medyczną w zakresie dla lekarza dostępnym. Błędem lekarskim nazywamy zatem takie postępowanie, które jest obiektywnie sprzeczne z powszechnie uznanymi zasadami wiedzy i praktyki medycznej. Przy czym błąd lekarski jest kategorią całkowicie niezależną od indywidualnych cech bądź zdolności konkretnego lekarza oraz od okoliczności, w jakich dokonuje on czynności leczniczych.

Statystyki mówią, że najczęściej pacjenci skarżą źle postawione diagnozy i wybór niewłaściwej metody leczenia. Polisa OC lekarza obejmuje wszystkie powyższe kategorie błędów, zatem niezależnie od popełnionego błędu ochrona ubezpieczeniowa jest aktywna i zabezpiecza lekarza.